Τα δυτικά ανθρωποειδή με περισσή θρασύτητα θεωρούν τον μεγάλο επαναστάτη, στυγνό δικτάτορα, καταπιεστή, δολοφόνο και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, ενώ την ίδια στιγμή χειροκροτούν τις ΗΠΑ, το έθνος των δολοφόνων, για τα παντοειδή εγκλήματα που διέπραξε και διαπράττει σε όλη την υφήλιο. Παθαίνουν αλλεργία στην ιδέα πως ένας μικρός λαός με επικεφαλής τον Φιντέλ κατόρθωσε να σταθεί όρθιος, περήφανος, αξιοπρεπής, στην καταιγίδα των σαμποτάζ σε υποδομές, σε τουρισμό και αγροτική παραγωγή, των 640 αποπειρών δολοφονίας του, της ωμής τρομοκρατίας, των ανοιχτών στρατιωτικών επεμβάσεων και του ασφυκτικού οικονομικού αποκλεισμού για 55 χρόνια που δυσκόλεψαν αφάνταστα την κατάσταση στο νησί της επανάστασης.
Αλήθεια πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν οι έντεκα διαδοχικοί πρόεδροι των ΗΠΑ – όσο ζούσε ο Κάστρο – που διέταξαν όλα αυτά τα εγκλήματα σε βάρος της Κούβας και του ηγέτη της; Έχουν να πουν τίποτα όλα τα βρωμερά υποκείμενα, όπου γης, που έβαλαν στο στόμα τους τον Comadante; Καμία χώρα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να αντέξει αυτό το τρομακτικό τσουνάμι.
